Όταν έχεις ωριμάσει πια κατακτώντας το γνώθι σαυτόν, τότε έρχονται στιγμές που αναζητάς κάτι διαφορετικό. Την παρέα και την συντροφιά ανθρώπων που μαζί τους θα πεις λόγια απλά και θα ζήσεις απλές στιγμές χωρίς εντάσεις, χωρίς αποκαλύψεις, χωρίς επώδυνες δεσμεύσεις. Φιλίες και σχέσεις απέριττες που δεν θα σου στερούν την ελευθερία, που δεν θα ταράξουν τα ήρεμα νερά σου όταν τα χρειάζεσαι γαλήνια. Άνθρωποι που θα δουν μόνο την επιφάνεια. Μόνο την αντανάκλαση της εικόνας σου χωρίς το βάθος της ψυχής που κρύβει. Αν χαθούμε στη ζωή οι φίλοι κάποια στιγμή, δεν θα υπάρχει η αίσθηση της απώλειας, δεν χάνεις κομμάτια του εαυτού σου. Πόσο ξεκούραστη, πόσο απλή και όμορφη είναι κάποιες φορές η επιφάνεια…
*Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό έντυπο "Ο Φάρος της Βόρειας Αττικής" τεύχος 6
0 σχόλια