Φαντάσου... πως ένα πρωί ξυπνάς κι ανοίγεις το παράθυρό σου.Ξεκινάς τη μέρα σου, μια μέρα σαν όλες τις άλλες μόνο που νιώθεις πως κάτι σου λείπει, κάτι έχεις αφήσει πίσω, κάτι που ξέχασες να προσέξεις ή ν’αναζητήσεις...
Κάτι σημαντικό, ενδιαφέρον που μπορεί να σου υπενθυμίσει πόσο πολύ αξίζει η
ζωή.
Κοιτάς γύρω σου τους ανθρώπους που διάλεξες.
Κανείς τους δεν
θα φέρει αυτό που θα αναζητήσεις, αυτό που σου λείπει, κι αναρωτιέσαι..πώς
έχασες τόσο χρόνο για να χτίσεις τις σχέσεις σου μαζί τους.
Πως είναι δυνατόν να
είναι τόσο ασήμαντοι; Να ήταν πάντα; Πως μπόρεσες να τους αφιερώσεις κομμάτια
από την ζωή σου; Κι όμως, κάποτε τους διάλεξες.
Δεν είναι εκείνοι που έχασαν την σημασία τους. Είσαι εσύ που
άλλαξες. Ήταν σπουδαίοι και σημαντικοί όταν τους βρήκες θέση στη ζωή σου.
Μόνο
που η ζωή αλλάζει... κι εσύ άλλαξες.
Το τι έχει σημασία και αξία, άλλαξε για σένα
μόνο.
Το παράθυρο που άνοιξες εκείνο το πρωί ήταν διαφορετικό απ’ αυτό που
συνήθιζες ν’ ανοίγεις τόσα χρόνια.
Αιτίες οι εμπειρίες, τα ξεχασμένα όνειρα που ζωντάνεψαν,
τα καινούργια όνειρα που γεννήθηκαν στο τέλος ενός δρόμου, οι πτυχές της ζωής
που έβαλες στην άκρη, οι καινούργιες πτυχές που τώρα ανακαλύπτεις.
Αφορμές ένα ταξίδι,
ένα παλιό βιβλίο, ένας ήρωας της καθημερινότητας στο δρόμο σου, ένα καινούργιο τραγούδι…
Άννα-Μαρία Τσαρουχά
1 σχόλια
Καλημέρα Άννα- Μαρία. Το σημαντικό είναι να έχει κανείς ανοιχτό παράθυρο. Να μπαινοβγαίνει οξυγόνο, φρέσκος αέρας, ιδέες, κόσμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιος Κοροβέσης.